Peyami Safa’nın edebi üslubu ve tahlillerindeki derinlik ile Türk edebiyatının sönmeyen yıldızı olduğunu ifade edersek, herhalde yanlış olmaz. Çünkü Peyami Safa, romanlarında sadece üslubunun akışıyla sarıp sarmalamaz okuyucuyu. O aynı zamanda çağının ve kendi çağının çok sonrasında da var olacak meseleleri tahlil eder. Bunlar belli bir dönemin içine hapsolan ve bir gün ‘modası geçecek’ türde değil, insanın ruh dünyasında hep var olacak çelişkilerin, korkuların, arayışların da irdelendiği meselelerdir.
yalnız
Peyami Safa, romanlarında madde-mana, doğu-batı, ruh-beden gibi kavramlar üzerinde kendine has üslubuyla durur, onları ustalıkla tahlil eder ve sorularımıza cevaplar verir. Bazen de yeni sorularımıza zemin hazırlar. Fakat o bu mukayeseleri yapmaktaki ustalığıyla, Türk edebiyatında her zaman bir yıldız gibi parlar.
Yarım Yüzyıllık Bir Başyapıt
Onun Yalnızız romanı, ışığını daha da artıran bir tarza sahiptir. Çünkü Yalnızız romanında yaptığı ruh tahlilleri, Peyami Safa’yı coğrafyasını aşan bir yazar olarak niteleme sebebimiz olur. O, bu tarzda âdeta bir çığır açmıştır. Kimileri için Yalnızız romanı, sadece bir roman olarak ya da iyi bir roman olarak ifade edilemez. Okuyanlar için o, bir başyapıttır.
yalnızlık
Yalnızız romanı, sıra dışı kurgusuyla ütopik bir ülke olan Simeranya’yı kuran ve kendini yarım yüzyıldır okutan nadide bir eserdir. Şöyle söylesek abartmış olmayız: Türk edebiyatının en çok okunmuş ve hâlâ da okunmakta olan romanlarından Yalnızız, en iyi ruh tahlili sayılan romanlarda hâlâ liste başındadır.
